Ik lijk een beetje op papa en mama. Omdat papa overal altijd te laat komt en mama nog wel eens dingen wil uitstellen, was ik er niet op tijd. Zoals vaker gebeurt bij ons soort mensen, krijgen we dan ineens haast.
Twee weken te laat geboren. Op de laatst mogelijke dag zouden ze me komen halen. Dat ging ik natuurlijk niet laten gebeuren. Eigenwijs is ook een eigenschap van zowel papa als mama. Ik ben toen toch maar zelf zo’n beetje met mijn geboorte aan de slag gegaan. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Waar zat die uitgang ook al weer? Nou, toen vond ik het niet meer leuk. Hoewel mama niet van naalden houdt, moest ze er toch aan geloven: infusen, bloedprikken, catheter, tot aan buiksnijerij aan toe.
Ja, ik weet het… maar je moet weten; ik deed ook maar m’n best.
De foto hieronder heet: “Papa helpt de dokters even”
Snel op maandagmorgen even die kinderen aangeven, samen met Erik. Vrienden doen dingen samen tenslotte.
Mijn geboortekaart vertelt mijn verhaal: hoe gewenst ik was, dat ik een mix van diverse zaken ben, en dat als ik dan eenmaal een feit ben de wereld er voor die twee ineens heel anders uitziet.
“Vanaf jou is alles anders”
